Başaramadık, tam on yıldır üniversite kapısını aşındırıyorum. Her yıl bu son yılım diyerek çalışıyor ve her defasında tekrar o harcı ödüyorum.

Evli insanlar on yılda, bir çocuk büyütüyor. İş sahibi arkadaşlarım ev, araba alıyor. Bu kadar uzun yıldır bir şehirde olan herkes, bir şeylerin peşinden gidiyor. Bazıları tecrübe edinip hayatlarında bir basamağı daha çıkıyor, bazıları ise bir kaç basamak birden atlıyor.

Ben ise on yıldır bir baltaya sap olamadım. Üniversitenin kapısından her girdiğim gün lanet ediyorum. Despot hocaların yüzleri, tiripleri çekilmiyor. Her sene verdiği o nutukları ezbere bildiğin halde yüzüne bakarak mutluymuş gibi yapmak. 

Hep hayalini kurduğun o cafeyi açamamış olmak sana koymuyor artık. En çok koyan, hayalindekileri başkalarının yapıyor olması. Sen ise o hayallere ulaşmak için hiç bir şey yapmaman veya yapamaman.

Kaderine mahkum olmaya başlamışsın. Sekizinciye aldığın dersi verememek, hayallerinden vazgeçmişsin, yeni şeylere asla yanaşmadan geçirdiğin yıllarda bir sevgilin bile yok, parayı düşündüğün her an, sen bir kaybedensin ve kaybedeceksin.

Ozgurbocek.com